Jane  te realizuara me tekniken qe njihet  “filigran” ose “me kokrra”, teknike qe realizohej me derdhje mbi forma te gatshme. Jane te zbukuruar me gure te cmuar te vleresuar me cmime mesatar, por nga punishtet e argjendareve shqiptare kane dale dhe stoli me gure shume te cmuar, ku nuk mungojne edhe unazat.

Cdo grua e Shqiperise se Veriut kishte nje, e disa here dei ne 10 cope nga keto unaza argjendi. Argjendi tek shqiptaret kishte perdorim masiv edhe nga kushtezimi qe lidhej me besime popullore, qe gruaja pajeter duhej te kishte nje unaze argjendi.

Larmia dhe punimi i stolive prej argjendi ishte, ishte si nje ekspozite e vogel ne veshjen e Gruas se Shqiperise se Veriut, mjafton te kujtojme stolite e Xhubletes Shqiptare, ku stolite peshonin ne me shume se nje kilogram. Nuk ishte vlera e argjendit qe i jepte vlere por ishte punimi artistik mjeshteror dhe motivet dhe zbukurimet me tradite te dallueshme e te paperseritshme sipas trashegimise se medeleve dhe motiveve te trasheguara nga iliro-arberoret.

Keto ne foto ruhen ne nje koleksion privat.

Shenimi dhe fotot: Jaho Brahaj-